-
Je, czasem pije, wciąż chodzi i bije…
Przemoc w rodzinie kojarzona jest zazwyczaj, dość stereotypowo, z reprezentantami tzw. marginesu społecznego, a do tego często definiowana jest przez pryzmat jej fizycznego aspektu, czyli bicia. Tymczasem jest to zjawisko niejednoznaczne i budzące wiele kontrowersji – czy klaps w celu zdyscyplinowania to już przemoc? I z drugiego bieguna – czy mogę krzyknąć na dziecko, które wychowuję bezstresowo? Co z karaniem? Fenomen przemocy dotyczy również tzw. dobrych domów, w których nie brakuje niczego, a rodzice są ludźmi „na poziomie”. Nie musi też iść w parze z brakiem miłości czy troski. Rodzic stosujący przemoc wobec dziecka czyni to z wielu powodów (często robi to „dla jego dobra”). Takie zachowania przybierają przeróżne formy. Zawsze jednak skutek pozostaje ten…
-
Stereotyp myśli za Ciebie
Spróbuj przypomnieć sobie dowolny kawał o blondynce. Prawda, że to nietrudne? Podobnie jest w przypadku teściowej, policjanta, Żyda czy czarnoskórego. Te niewinne żarty są niczym innym jak odbiciem funkcjonujących w społeczeństwie stereotypów. Nie jest źle, dopóki potrafimy się z tego śmiać. Gorzej, gdy problem urasta do niebotycznych rozmiarów i jest źródłem dyskryminacji czy nawet nienawiści. Co to takiego, te stereotypy? Skąd się biorą i jak im ulegamy? Jak się przed nimi ustrzec? Cóż, blondynka pisze artykuł… Skąd się biorą stereotypy Stereotyp to nic innego, jak błędne przekonanie na temat jakiejś grupy, rodzące się ze zwykłej niewiedzy. To, co jest nam nieznane, jest przedmiotem najróżniejszych mitów, stworzonych na podstawie zasłyszanych historii lub pojedynczych…
-
Prośba Twojego Dziecka z okazji Dnia Dziecka
Z okazji Dnia Dziecka przypominam Prośbę Twojego dziecka autorstwa Janusza Korczaka, czyż te słowa nie są nadal aktualne? Myślę, że każde dziecko byłoby szczęśliwe, gdyby rodzice pamiętali o tych 21 ponadczasowych zasadach, jakże zgodnych z psychologią dziecka i wychowania. Nie psuj mnie. Dobrze wiem, że nie powinienem mieć tego wszystkiego, czego się domagam. To tylko próba sił z mojej strony. Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuję – poczucia bezpieczeństwa. Nie bagatelizuj moich złych nawyków. Tylko ty możesz pomóc mi zwalczyć zło, póki jest to jeszcze w ogóle możliwe. Nie rób ze mnie większego dziecka, niż jestem. To sprawia, że przyjmuje postawę głupio dorosłą. Nie zwracaj mi uwagi przy innych ludziach, jeśli…
-
Jak motywować dziecko, gdy nie chce wykonywać swoich obowiązków
Gdy dziecko się przeciwstawia i odmawia rodzicom wykonywania ich poleceń, pierwsze, co często w nerwach przychodzi dorosłemu do głowy, to by je ukarać. Jak mówi stare porzekadło: „nerwy najgorszym doradcą” i w tym przypadku, również tak jest. Zastanówmy się co nam daje ukaranie dziecka za to, że nie chce czegoś zrobić. Czy to sprawi, że chętniej to zrobi w przyszłości? A może zacznie nas uważniej słuchać? Z mojego doświadczenia wynika, że skutek zwykle jest przeciwny do zamierzonego. Dziecko czuje się niesprawiedliwie ukarane, bo w końcu tak naprawdę nie zrobiło nikomu krzywdy, ani nie nabroiło jakoś szczególnie, tylko można by powiedzieć – zgrzeszyło zaniechaniem. A tak naprawdę, często rodzicom zależy na tym,…
-
Dlaczego warto uczyć dzieci obowiązków domowych
W dzisiejszych czasach wielu rodziców gotowych jest wydawać setki złotych miesięcznie na zajęcia dodatkowe i pozalekcyjne dla swoich dzieci. Kursy językowe, taniec, tenis, gra na pianinie, kursy szybkiego czytania i wiele innych zajęć dostępnych na rynku ma zapewnić dziecku sukces w przyszłości. Jednak czy sama znajomość języków naprawdę gwarantuje dobrą pracę i szczęśliwe życie? A jeśli mimo biegłości w kilku językach ta sama osoba nie umie zaplanować sobie pracy tak, by zdążyć z terminami, jest niesumienna i nie umie uporządkować przestrzeni wokół siebie? Wtedy nawet mimo znajomości języków, umiejętności gry na pianinie czy błyskawicznego czytania w żadnym miejscu nie zostanie zatrudniona na długo. Wiele problemów związanych z organizacją czasu i…
-
Relacja rodziców a rozwój dziecka w kontekście terapii rodziny
Rozpowszechnia się opinia, którą potwierdzają moje obserwacje, że narasta nietrwałość i dysfunkcyjność współczesnych rodzin. Postanowiłam więc tym razem poruszyć temat wpływu relacji między rodzicami na rozwój i dobrostan dziecka. W moje ręce trafiła bardzo ciekawa lektura Virginii Satir „Terapia rodziny. Teoria i praktyka”**, na której oparty jest ten artykuł i którą serdecznie wszystkim polecam. Autorka podkreśla wyższość terapii rodzinnej nad indywidualną. Ta pierwsza pozwala dostrzec rodzinę jako całość, zauważyć różne elementy życia rodzinnego, które mogą wywoływać symptomy u pacjentów (dzieci), a które mogą umknąć podczas terapii indywidualnej. Murray Bowen w swojej książce A Family Concept of Schizophrenia* przedstawia swoje obserwacje na temat wpływu relacji między rodzicami na stan dziecka. Zauważył,…
-
Wybrane błędy w komunikacji między rodzicem a dzieckiem i przemoc werbalna wobec dzieci.
Dzieci wierzą w to co mówimy. Nie jest to nic odkrywczego jednak warto o tym pamiętać. Dorosła osoba, jeśli posiada odpowiednią wiedzę na swój temat wie, że jeśli ktoś w określonej sytuacji mówi „jesteś głupi” (choć nie powinien tego mówić) to oznacza tyle, że jego zdaniem dorosły postąpił głupio w tej konkretnej sytuacji, a głupota nie jest jego stałą cechą, czymś niezmiennym co go definiuje. Po prostu w tym momencie postąpił np. bezmyślnie. Natomiast dla dziecka to tak jakby przykleić mu do czoła naklejkę „głupek”. To w jego odczuciu determinuje jego doświadczenia i wydarzenia w jego życiu, to kim będzie i co osiągnie. Jestem głupi, jestem nikim, nic nie osiągnę.…
Może cię zainteresować
Dokument o dysleksji
Dysortografia film dokumentalny
Dlaczego warto uczyć dzieci cierpliwości?
-
Rzecz o komunikacji, emocjach i wychowaniu bez przemocy.
W letargu codziennych obowiązków i zdarzeń często nie zastanawiamy się, nad tym co komunikujemy i w jaki sposób. Wstajemy rano, ubieramy się, jemy śniadanie, zawozimy dzieci do szkoły, sami jedziemy do pracy. Po pracy odbieramy dzieci, pomagamy im w nauce, oddajemy się innym aktywnością, zakupy, kolacja i miliony innych spraw, które mamy na głowie. Ciężko, w takich warunkach ważyć każde słowo i analizować każdy gest, wszak komunikacja to nie tylko słowa, ale i gesty, zwykłe przytulenie, poklepanie po plecach, podanie ręki czy uśmiech. Wiemy, że gdybyśmy analizowali i chcieli wprowadzić w życie treść wszystkich mądrych i wartościowych poradników i artykułów, o tym jak rozmawiać z dzieckiem uzmysłowiło by to nam…
Może cię zainteresować
Jak wspierać dziecko o wysokiej wrażliwości?
Jak rozmawiać z dzieckiem o śmierci?
Inne objawy ADHD
-
Rozwód? Gdy nie ma już innego wyjścia – pomyśl o dzieciach.
Jak wynika z danych GUS liczba rozwodów od 2009 roku stale rośnie. W ubiegłym roku rozpadło się ponad 66 tyś. par. Wśród rozwodników ponad 50% to małżeństwa z przynajmniej jednym małoletnim dzieckiem. Rozwód z perspektywy psychologicznej uznawany jest jako silnie stresujące wydarzenie życiowe. Według badań plasuje się na drugim miejscu wśród najbardziej stresujących wydarzeń życiowych. Gdy rozpada się małżeństwo, które posiada już dzieci to również one ponoszą emocjonalne skutki tej decyzji. Dzieci cierpią bardziej Nie ma znaczenia z jakich powodów dochodzi do rozpadu rodziny, emocjonalne konsekwencje zawsze są bardzo duże. W zależności od wieku, dzieci różnie reagują na rozwód rodziców. Kiedy rozwód następuje, gdy dzieci są bardzo małe (okres niemowlęctwa…
-
Inne objawy ADHD
Oprócz trzech podstawowych objawów ADHD – zaburzenia uwagi, impulsywności i nadruchliwości – wymienia się również inne występujące przy tym zaburzeniu. Jednym z nich jest niedojrzałość emocjonalna i społeczna, która charakteryzuje się reagowaniem nieadekwatnie do wieku. Pewien sposób zachowań już nie przystoi dzieciom w wieku szkolnym, jednak osoby z ADHD postępują tak, jakby zatrzymały się na etapie przedszkolnym. Niedojrzałość emocjonalna to nieumiejętność przeżywania i wyrażania emocji, zarówno tych przykrych, jak i radosnych. Dzieci mogą reagować również niewłaściwie w sytuacjach, które innych smucą lub bawią. Kolejnym objawem są zmiany samopoczucia. Może wydawać się, że dana sytuacja cieszy dziecko, a już po chwili spostrzegamy u niego gniew i niezadowolenie. Można nazwać to niestabilnością emocjonalną…
